Τίποτε δεν ζωντανεύει το παρελθόν πιο αποτελεσματικά από μια μυρωδιά που έχει συσχετισθεί με αυτό.
Μυρίζω τον βασιλικό και οι αναμνήσεις μου είναι γεμάτες με γέλιο έξω από το σπίτι της γιαγιάς που μαζευόμασταν όλα τα παιδιά της γειτονιάς να παίξουμε <μήλα> και φώναζε να προσέχουμε τους βασιλικούς της που έχουν μεγαλώσει.
Μετά από ώρες παιχνιδιού μας περίμενε η γιαγιά με 1 μακαρονάδα από σάλτσα ντομάτας φέτα και βασιλικό.
Καθόμασταν πάντα στα σκαλάκια της αυλής περικυκλωμένοι από τεράστιες γλάστρες βασιλικού για να μη μας τσιμπάνε τα κουνούπια και να νιώθουμε στα ρουθούνια μας αυτή την υπέροχη μυρωδιά που κάθε φορά που φυσούσε μας έλουσε ακόμα πιο πολύ άρωμα καλοκαιριού.
Κάθε φορά την παρατηρούσα να βάζει στον κόμπο από το λευκό μαντίλι που φορούσε στο κεφάλι της ένα κλαδάκι βασιλικού. Όταν δεν έκανε δουλειές (σπάνιο φαινόμενο) τράβαγε το κλαδάκι το μύριζε.
Την ρωτούσα λοιπόν συνέχεια: Γιατί το κάνεις αυτό γιαγιάκα;
Δε μου απάντησε απλά μου έδινε να μυρίσω το κλαδάκι της.
Γεμάτη απορία της έλεγα: Μα δε καταλαβαίνω γιατί το κάνεις;
Η απάντηση της ;